Բայց դու այնքան փոքր ես, իսկ աշխարհը այնքան մեծ բառ է

Արթուր Հայրապետյան Մարտ 09, 2021

Բայց դու այնքան փոքր ես, իսկ աշխարհը այնքան մեծ բառ է..

Վաղ թե ուշ, ամեն մեկն իր արած-չարածի համար պատասխանատվություն պիտի կրի.. թե ոչ` Աստծո դատաստանը կա ու կա.. մի քիչ ուշ, մի քիչ ուշացած, բայց ոչինչ հենց այնպես չի անցնում.. վերջանում։ Անկախ նրանից դու եկել ես փրկելու, թե բարոյական զանգ կախելու։ Դերակատարումն անգամ միջոց է` երեւակայելու համար, ինչքան էլ, որ ըմբռնումով մոտենաս։ Ոչ ոք սխալական «չի»։ Բոլորը «մեղավոր» են, բայց ոչ ոք մեղքի չափաբաժինը ամբողջությամբ իր վրա չի առնում։ Պիտի բաժանի, գցի, որ բոլորին մեղավոր տեսնես ու դրանից սիրտը հովանա։ Ինչպես որ եղածի ու չեղած դեպքում։ Կաս, ուրեմն պետք ես մեկին, եթե պետք չես, ուրեմն ավելորդ ես։ Չէ՞ որ եթե մի բան կա, ուրեմն դրան հակառակն էլ կա, որի մասին միշտ մոռացության ենք տալիս, որովհետեւ տվյալ պահին ոչ ոք չի գիտակցում իր արածի ու չարածի «զորությունը»։

Կիսվել