Էլի մեկ զոհ. ու ո՞նց ինքնասպան չես լինում, ա՛յ գերագույն գլխավոր հանցագործ
Արթուր Հայրապետյան Դեկտեմբեր 10, 2021
Մեկ զոհ ունենք, ութ վիրավոր, որից վեցի վիճակը ծանր է։ Ու սա Վարդենիսի դիրքերում․․․ ու այսպես ամեն օր թաղում ենք, ամեն օր այս թուլեքի իշխանությունը մատաղ է անում մեր տղաներին։ Արցախը կոկորդներին էր մնացել։ Արցախից ազատվեցիք, ու ձեզ թվում էր անվտանգ ե՞ք, քանի՞ զոհ տվեցիք 44 -օրյա լայնամասշտաբ պատերազմից հետո։ Այդպես թվերը պարտակեք, բայց Եռաբլուրում էլ տեղ չի մնացել, ա՛յ անիծվածներ։ Երկիրը անտեր եք թողել, զինվորին անտեր եք թողել, մեր տերն էլ Աստված չի, Աստվածն էլ է երես թեքել.....
Ձեզ թվում էր, որ Քարվաճառը նվեր արեցիք թշնամուն, Գեղարքունիքը ամուր էի՞ք պահելու։ Ձեր սիրտը փառավորվում է ամեն զինվորի մահվան լուրով, մենք էլ մեռնում ենք ամենօրյա ռեժիմով ու պադոշի պես չենք հանձնվում հողին։ Էս ի՞նչ դժոխք ես շինել մեր գլխին, անատամ ճիվաղ։ Ինչքա՞ն ես թաքնվելու մենթերի փեշի տակ։
Մազապուրծ եղած տղաները, որոնք սահմանի բերան կանգնած սառնամանիքին ծառայում են անտերության մեջ, չգիտենք նրանց վաղվա ճակատագիրը։ Մի պահ պատկերացնո՞ւմ ես զինվորի ծնողի վիճակը։ Դե այնքանով, որքանով պատկերացրեցիր որդի կորցրած ծնողի օրը.... մի ամբողջ սերնդի գլուխ կերար, որ քեզ դավաճան չասեն, ու առոք-փառոք ապրես ու քո դավաճանությունները սրա-նրա վզին փաթաթես։ Ու դու ո՞նց ինքնասպան չես լինում, ա՛յ գերագույն գլխավոր հանցագործ։ Քթերիցդ գա ամեն զինվորի թափված արյունը։ Դանդաղ, տանջվելով` թիքյա-թիքյա լինե՛ս։ Սերնդեսերունդ անիծված ես։
Արթուր Հայրապետյան
Կիսվել
