Ղարաբաղը իմ տունն է և նրա կողքին միշտ կանգնած եմ լինելու: Նույնիսկ թուրքը ինձ դավաճան կհամարի, եթե նրանից ես ձեռք քաշեմ: Սա կա նաև իմ ժողովրդի գիտակցության մեջ: Մենք վերջին հիմարն ենք լինելու, եթե Ղարաբաղը թողնենք: Այն իր տարածությամբ այնքան է, ինչքան էն ծաղկած Իսրայելը (4,5 հազար քառ. կմ), որն իր էսօրվա բերրի հողն իր անապատից է սարքել: Իսկ Ղարաբաղը...մենք նոր բերրի հող ստեղծելու կարիք չունենք, այն կա, մերն է ու դեռ պիտի ծաղկի ու դառնա հանգստավայր բոլորիս համար: Հայաստանը որբանոց կամ ապաստարան չի, որ Բաքվից բռնագաղթվածները գան ու էն էլ միայն Երևանում ուզենան հաստատվել: Հրե՜ն, էն հուռթի դրախտավայրը, թող գնան, բնակվեն, բա էլ ու՞ր գնան. դարձյալ Ամերիկայի ա՞ղբը սկսեն հավաքել: Երբե՛ք:
Հրանտ Մաթևոսյան