Երնեկ մի քիչ ամոթ ունենայիք
Արթուր Հայրապետյան Հունիս 10, 2021
Միշտ մտածել եմ, թե ինչպե՞ս կարելի է այսքան եղածում փոքր կամ մեծ դեր ունենալ և գնալ առանց ամաչելու, առանց խղճի խայթի նայել մարդկանց աչքերի մեջ ու ասել "ինձ ընտրի"։
Տեսնում եմ որոշ թեկնածուների երկինք քերող քիթը, հպարտ, կուրծքը դուրս, գլուխը բարձր կանգնած կեցվածքը և հասկանում, որ ճիշտը իրենք են, քանի որ զահվածի հարազատնը կամ ծնողն անգամ մարդկանց հրմշտելով վազում են առաջ, որ գլուխ խոնարհեն, ձեռք սեղմեն, մինչ դեռ ինձ օրինակ նույն մարդիկ կաշառված են համարում, երբ արդեն տարիներ շարունակ սեփական աշխատանքով վաստակածս իրենց զավակների անվտանգությանն եմ տրամադրում՝ փորձելով ես էլ իմ ձևով շնորհակալ լինել հայրենիքի պաշտպաններին։
Երնեկ մի քիչ ամոթ ունենայիք։
Սոֆյա Հովսեփյան
Կիսվել
