Մանկուրտը համոզված է, որ միասին՝ ուս ուսի տված, կկարողանանք մեր երկիրը ոտքի կանգնեցնել.. գերի ընկած կանանց մասին է հիշեցնում մեզ, ու չքմեղանում։
Ու անամոթաբար Արցախի անունը շարունակում է օդ արտանետել։
Դեռ կոկորդի՞դ է մնացել Արցախը, ինչ թողել ես, մնացել հա՞, որոշել ես վերջնականապե՞ս վերացնել, կործանել։
Ես հիմա ոչ թե դրա` ազգադավի (դիտավորյալ) դուրս տվածի վրա եմ զարմանում, նյարդայնանում, որովհետեւ պարզ է, որ դիվածին երեւույթ է դա, գործողությունները նույնպես, այլ որ դրան հավատացողներ դեռ կան։
Մի բան է մնացել` մեր պետականությունը, որոշել է պետականության վերջն էլ տալ` նո՞ր։
Մուրազդ փորդ մնա։
Օր առաջ չքվիր մեր կյանքից, քո աննախադեպ թրքապարկերիդ հետ միասին։
ԱՐԹՈՒՐ ՀԱՅՐԱՊԵՏՅԱՆ